Administracija predsjednika Obame je bila domaćin samita o suprotstavljanju nasilnom ekstremizmu, u februaru 2015. godine, o kojem su analitičari Colum Lynch i John Hudson pisali za magazin Foreign Policy (Vanjska politika). Prema riječima Ben Emmersona, UN-ovog specijalnog izvještača o promicanju i zaštiti ljudskih prava i temeljnih sloboda tokom borbe protiv terorizma, izraz nasilni ekstremizam je “neuhvatljiv koncept”, čak i unutar granica Evrope, s obzirom da Velika Britanija, Švedska, Norveška i Danska imaju različite definicije o tome šta je nasilni ekstremizam.

Emmerson dalje navodi da je nedostatak međunarodno priznate definicije nasilnog ekstremizma i terorizma stvorio ono što on naziva „dobro utemeljenu zabrinutost“, jer sada autoritarne države mogu koristiti te pojmove da opravdaju targetiranje „članove religijskih manjina, civilnog društva, borce za ljudska prava, mirne separatiste i starosjedilačke grupe, kao i članove političkih opozicijskih stranaka”.

Francois Heisbourg, bivši francuski diplomata koji je specijalni savjetnik Fondacije za strateška istraživanja u Parizu, vezano za nedostatak definicije o nasilnom ekstremizmu dodao je: „Olakšavate život diktatorima, jer im omogućujete da sami definišu te pojmove”.

Prema riječima francuskog sociologa Olivera Roya, eminentnog naučnika iz oblasti evropskog radikalizma, kaže da je manji broj terorista imao pozadinsku priču o potrebi za borbom, bilo da se radi o političkoj ili vjerskoj. Radije, oni traže nešto manje odredivo, kao što su dentitet, pripadnost, poštovanje.

Put radikalizacije, prema izvještaju britanskog istraživača Tufyal Choudhurya iz 2007. godine, „često uključuje potragu za identitetom u momentima krize“. To se događa kad prethodna objašnjenja i sistemi vjerovanja postanu neadekvatni u objašnjenju iskustava pojedinca.

U prošlosti, mladi su mogli da se pridruže pokretima za političke promjene – to je bilo ono što sam ja uradio u mladosti, navodi analitičar i publicista New York Timesa, Kenan Malik. Sada, međutim, takvi pokreti često izgledaju van događaja kao osnovne institucije. Dakle, društvo postaje oblikovano više politikom identiteta, nego naprednom politikom, stoga neki nalaze značenje i smisao u plemenitoj, snažnoj i opasnoj viziji islama. Ironično, neki i jesu otuđeni od osnovnih islamskih zajednica, jer potiču sa Zapada.

Radikalizacija se ne odvija preko džamija, nego više preko interneta, i na taj način neki  radikalisti otkrivaju njihove zajednice. Odvojeni od društvenih normi, spoznaju njihov identitet unutar male grupe, gdje radikali vide svjetska dešavanja kao egzistencijalnu borbu između islama i Zapada, te se osjećaju ovlaštenima da izvrše djela užasa. To je zaključak najnovije analize koju je objavio Malik Kenan.


(Anesa Agović)