Jedna od najvećih zagonetki povezanih s novim korona virusom je činjenica da od komplikacija oboljenja umiru i mladi ljudi koji nisu patili od hroničnih oboljenja, odnosno nisu pripadali niti jednog ugroženoj grupi, kao i medicinsko osoblje prethodno odličnog zdravstvenog i fizičkog statusa.
Iako su u nekoliko slučajeva kasnije otkriveni nedijagnosticirani poremećaji, u većini slučajeva unutar ove grupe nije bilo takvih objašnjenja.
Neki britanski naučnici smatraju da se radi o našem genetskom sastavu koji određuje kako ćemo odgovoriti na korona virus.
Predloženo je nekoliko teorija: neki naučnici vjeruju da je od ključnog značaja količina virusa kojim se pojedinac zarazi – što je više virusa, lošiji je ishod bolesti. Drugi pak smatraju da da je u igri i genetska podložnost, drugim riječima, da genetski sastav čini određenih pojedince ranjivijim nego druge dok se širi njihovim tijelima.
Potonju ideju podržao je i virolog Michael Skinner sa londonskog Imperial College. On tvrdi da je 'vrlo moguće da neki od nas imaju takav genetski sastav koji čini da loše odgovorimo na infekciju korona virusom'.
Primjer podložnosti o kojoj govori Skinner je virus herpesa simplexa. Kod nekih osoba, mutacija koja utiče na receptore ćelija poznate kao TLR3 u njihovom centralnom nervnom sistemu, onemogućava im da se odbrane od najtežeg efekta tog virusa pa obole od stanja poznatog kao herpes simplex encephalitis koji dovodi do epileptičkih i konvulzivnih napada kod djece.
Skinner smatra da je 'moguće da vidimo sličan oblik podložnosti kod nekih pojedinaca koji obole od korona virusa, koji se kod njih manifestira kroz ozbiljnije nuspojave'.
Naučnici poput virologinje Alison Sinclair sa Univerziteta Sussex smatraju da je ključni faktor eksponiranost većoj količini virusa:
- Osoba s visokim unosom virusa ima više djelića virusa nego ona s niskim unosom. Još uvijek ne znamo kakav efekt količina unosa virusa ima na simptome inficiranih korona virusom. Bilo bi važno otkriti eventualnu povezanost između visokog unosa virusa i najgorih ishoda, naglašava Sinclair.
Njenu tezu podržava i Edward Parker iz Londonske škole ze higijenu i tropsku medicinu koji kaže da 'rani izvještaji o korona virusu iz Kine impliciraju da je količina virusa bila viša kod pacijenata koji su razvili teže oboljenje, što je bio slučaj i sa virusima SARSa i gripe'.
Parker naglašava da je utoliko od kritičnog značaja da 'ograničimo eksponiranost virusu COVID-19, i ako se osjećamo loše moramo ostati u samoizolaciji da ograničimo mogućnosti da zarazimo druge'.
(Patria/ The Guardian)