Istraživanje koje su proveli Markus Wettstein i njegov tim sa Univerziteta Humboldt u Berlinu, ispitujući podatke više od 14.000 odraslih Nijemaca rođenih između 1911. i 1974., otkriva da je percepcija starosti evoluirala tokom vremena.

Konkretno, osobe rođene kasnije imaju tendenciju da vide starost kao “nešto kasnije u životu” u poređenju s onima rođenima ranije. Međutim, ovaj se trend možda neće održati zbog nedavnog usporavanja rasta očekivanog životnog vijeka, pogoršanog faktorima poput pandemije COVID-19.

Wettstein naglašava potencijalne izazove s kojima se mlađe generacije mogu suočiti u elegantnom starenju, s obzirom na sve negativnije stereotipe koji okružuju starenje, posebno u Sjevernoj Americi.

Digitalna revolucija odigrala je ključnu ulogu u preoblikovanju stavova prema starenju. Dok su se starije generacije prilagodile tehnologiji, mlađe grupe, poput milenijalaca i generacije Z, duboko su ukorijenjene u digitalnim okruženjima od ranog djetinjstva, što potencijalno mijenja njihovu percepciju društvenih veza i starenja.

Istraživanja pokazuju da socijalna deprivacija tokom razvojnih faza može utjecati na rad mozga i emocionalno blagostanje, ubrzavajući proces starenja.

Nadalje, smanjenje interakcija licem u lice, zajedno s društvenim naglaskom na mlade, može pridonijeti iskrivljenom razumijevanju starenja.

Održavanje jakih porodičnih veza i međugeneracijskih interakcija ključno je za poticanje pozitivne percepcije starenja. Međutim, moderni životni stilovi koje karakterizira tehnološka pogodnost često dovode do fizičkog razdvajanja unutar porodice, ograničavajući mogućnosti mladima da uče od starijih generacija.

Također, doživljavanje bolesti kod starijih rođaka bez izlaganja pozitivnim aspektima starenja može produžiti negativne stereotipe. S druge strane, poticanje značajnih interakcija sa starijim osobama može dovesti u pitanje predrasude povezane s godinama i pozitivno redefinirati percepciju starenja.

Individualna iskustva dodatno kompliciraju definiciju starosti. Faktori kao što su zdravlje, promjene načina života i društvene norme utječu na to kada pojedinci sebe ili druge doživljavaju starima.

Priznavanje neizbježnosti starenja i davanje prioriteta brizi o sebi od malih nogu može potaknuti zdravo starenje i uvažavanje različitih faza života. U konačnici, redefiniranje društvenih stavova prema starenju zahtijeva prepoznavanje raznolikosti iskustava starenja i promicanje međugeneracijskog razumijevanja i empatije.

(Ajdin B.)